Σήμερα δεν έγινε τίποτα. Είναι πολύ κακό να περνά μια μέρα χωρίς να γίνει κάτι. Οτιδήποτε...
Σήμερα λοιπόν ήταν μία μέρα που η ώρα περνούσε βασανιστικά, ευτυχώς φυσούσε και δεν σάλεψε ο εγκέφαλός μας, και ήταν τόσο συνηθισμένη σαν την διαφορά μιας σταγόνας με μια άλλη.
Αυτό που σκεφτόμουν όλη μέρα ήταν γιατί ο κόσμος να κοιτάει μονάχα τον κώλο του. Θα μου πείτε τι να κοιτάει έτσι όπως γίναμε. Είναι σίγουρο να κοιτάει μόνο αυτόν, γιατί μόνο έτσι θα περάσει καλά αυτός, αλλά και όσοι στεγάζονται στην παχιά σκιά του... Οι μεγάλοι κώλοι βλέπετε έχουν και παχιές σκιές.. Όσο μεγαλύτεροι είναι, τόσο περισσότερα παράσιτα χωρούν... Παρατρεχάμενα παράσιτα...
Έτσι λοιπόν ανάμεσα σε σκόρπιες κουβέντες που ακούς τυχαία από τους διπλανούς σου... άσχημες, άμυαλες, επιθετικές χωρίς λόγο, που προσπαθούν να καλύψουν την γύμνια τους από την έλειψη παιδείας που τους δέρνει... πέρασε άλλη μία μέρα ηλιόλουστη....
Κι αν βλέπεις αδικίες και δεν λες τίποτα γιατί θα ακούσεις από την άλλη πλευρά ''και σένα τι σε νοιάζει ρε'', μην στεναχωριέσαι.... Βγές έξω, κοίτα τον ήλιο και χαμογέλασε, αφού ένιωσες πόσο μικροσκοπικοί είμαστε...
Τελικά όπως διάβασα κάπου... ''Η φύση δεν κάνει ποτέ γκάφες. Όταν δημιουργεί έναν ANOHTO, το εννοεί!! - J. Billings''...
Είναι πολύ ευκολότερο εξάλλου να προκαλέσεις το κακό παρά το καλό... και χάρην ευκολίας όλοι οι ανόητοι τρέχουν να κάνουν την ανοησία τους πράξη... Γιατί το καλό δεν μπορεί να προκληθεί από έναν ανόητο... Εκτός κι αν το κάνει κατά τύχη...
Από ανόητους δόξα το Θεό δεν έχουμε έλειψη, οπότε κουράγιο και γρήγορα στα εντατικά μαθήματα αντιμετώπησης της ανοησίας.... (θέλει γερά νεύρα..)
Η έλειψη παιδείας πάντως που δέρνει αυτή τη χώρα είναι το κάτι άλλο!!!...Μου τη δίνει πολύ στα νεύρα.... Δεν σέβεται κανείς τίποτα... πειράζει τον διπλανό μου αυτό που κάνω;; Δεν τον πειράζει;; ; ένα και το αυτό..
Για πολλους πάντως που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν την ανοησία γιατί άνθρωποι είμαστε και θα πρέπει να έχουμε την τάση να καλυτερεύουμε...τους το'κοψε η μάνα τους. Τους τυλιξε στις υπερπροστατευτικές τις χερούκλες και τους φυλάκισε ευνουχίζοντάς τους μια για πάντα...
Μαμόθρευτοι νταγλαράδες μπεμπεκίζουν μέχρι τα 40 τους μυξοκλαίγοντας για την ομάδα τους που πάλι έχασε...αντί να αρπάξουν τη ζωή και να της δώσουν να καταλάβει...
Σχεδόν τίποτα λοιπόν σήμερα εκτός από μερικά παράσιτα και τον ήλιο που μας θυμίζει το πόσο μικροί είμαστε.... α και μερικούς ανόητους, δώρα της φύσης για να μην πλήτουμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου