∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΞΙΝΟΣ (Πρόεδρος ∆ΣΑ): Θα παρακαλέσω τον Καθηγητή κ. Κασιμάτη, ο οποίος έχει και την εποπτεία της Ομάδας των συναδέλφων που έχουν εξειδικευτεί και ασχολούνται με την προσφυγή που θα κατατεθεί, σε συνεργασία με την Α∆Ε∆Υ και την Ομοσπονδία Συνταξιούχων ∆ημοσίων Υπαλλήλων, να έλθει στο βήμα. Στην Ομάδα αυτή είναι και η κ. Τσίπρα, η κ. Κουφάκη, ο κ. Μπελαντής.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ (Καθηγητής Συνταγματικού ∆ικαίου):
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια τα θέματα κυριαρχίας των χωρών κρίνονται από δικηγορικά γραφεία. Γιατί; ∆ιότι και το Σχέδιο Ανάν, όπως ξέρουμε, δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου το συ- νέταξε. Φαίνεται ότι και την υποδούλωση της Ελλάδος πάλι δικηγορικό γραφείο την επεξεργάζεται και την απεργάζεται.
∆εν θα κάνω εισήγηση. Απλώς ήθελα να πω δυο λόγια για το σπουδαίο ρόλο που ανέλαβε ο ∆ικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ο οποίος είναι γνωστός στην ιστορία του στην προάσπιση των Αν- θρωπίνων ∆ικαιωμάτων. Σήμερα, νομίζω, ο ∆ικηγορικός Σύλλογος έρχεται ακριβώς να δικαιώσει αυτή την ιστορία, γιατί και εδώ πρόκειται για προάσπιση ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και είναι αξιέπαινη η διοίκησή του και ο Πρόεδρός του κ. Παξινός για αυτή την πρωτοβουλία, την οποία πρέπει να συνεχίσουν και να διευρύ- νουν. Χαίρομαι που απόψε βλέπω ότι σε αυτή την πρώτη μας προσπάθεια –και εγώ αισθάνομαι συνεργάτης και υπερήφανος για αυτό το πράγμα– ακολουθεί μία διεύρυνση του προβληματισμού. Και πράγματι δεν είναι απλώς ένας συνταγματικός, καθαρά νομικός, προβληματισμός, είναι ευρύτερος και καλύπτει όλους τους τομείς των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών και κυρίως είναι ένας προβληματισμός βαριάς ασθένειας του πολιτι- κού μας συστήματος.
Βέβαια αυτή η προσπάθεια του ∆ικηγορικού Συλλόγου έφθασε στο σημείο να χαρακτηριστεί και ως «αγοραία» χρήση του Συντάγματος. Λυπάμαι για αυτό που έγινε, αλλά ακριβώς αυτές οι συζητήσεις δείχνουν πόσο ψηλά είμαστε ακόμη οι Έλληνες στην ευαισθησία των προβλημάτων του Συντάγματος. Θυμόμαστε οι παλιότεροι πόσο ευαίσθητοι ήμασταν παλιά για τις παραβιάσεις του Συντάγματος. Σήμερα βλέπουμε να καταλαγιάζει αυτό το πράγμα. Αυτή η εκδήλωση του ∆ικηγορικού Συλλόγου Αθηνών σημαίνει ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί.
Η δανειακή σύμβαση –το ακούσαμε από όλους τους ομιλητές που προηγήθηκαν– είναι μία σοβαρή παραβίαση της εθνικής κυ- ριαρχίας και δεν θα πρέπει να την περνάμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Και θα έλθω σε αυτό αμέσως μετά. Η προστασία της κυριαρχίας του κράτους είναι το ύψιστο αίτημα και η ύψιστη αρχή της σύγχρονης ∆ημοκρατίας. Αν δεν την προστατεύσουμε, αν δεν διακηρύξουμε, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ότι αυτή παραβιάζεται ασυστόλως, τότε πρέπει να παραιτηθούμε από πολίτες.
Θα ήθελα σήμερα να έχουμε μία ∆ανειακή Σύμβαση που να δώσουμε όλα τα δικαιώματα καταπάτησης της κυριαρχίας με την εκτέλεση αποφάσεων ξένων δικαστηρίων, όταν εμείς δεν εκτελέ- σαμε αποφάσεις θηριωδίας της κατοχής και μεγάλης ποδοπάτησης της ανθρώπινης υπόστασης στα εγκλήματα εκείνα της κατοχής και αφήσαμε να περάσει η προθεσμία για να μην κάνουμε κατάσχεση σε ξένος κράτος. Αυτό το μεγάλο λάθος –και ήταν λάθος– το πληρώνουμε τώρα αντιστρόφως;
Το τρίγωνο της υποδούλωσης, όπως λέω εγώ, είναι τρεις ουσιαστικά συμφωνίες:
– η δανειακή σύμβαση μεταξύ Ελλάδος και μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
– το τρισυπόστατο Μνημόνιο Συνεργασίας –βάλαμε και ωραίες λέξεις– το οποίο περιλαμβάνει όλα τα μέσα εξανδραποδισμού ουσιαστικά του ελληνικού λαού και
– μία Συμφωνία, η οποία είναι και ιδιόρρυθμης μορφής, μία επιστολή του Υπουργού Οικονομικών στο ∆ιεθνές Νομισματικό Ταμείο και μία απάντηση του ∆ιεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Είναι και αυτό Συμφωνία. Για αυτό και τα τρία εκκρεμούν στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή της Βουλής για να περάσουν για κύρωση.
Το μεγάλο εμπόδιο φαίνεται ότι ήταν –δεν πέρασαν αμέσως για κύρωση, αλλά έγινε νόμος τελικά– πως δεν συγκεντρωνόταν εύκολα και γρήγορα –φοβάμαι κάποια στιγμή θα συγκεντρωθεί– η πλειοψηφία των 180 Βουλευτών, των 3/5 που απαιτεί ο νόμος. Και δεν πιστεύω να έχουμε και καμία μεθόδευση να πούμε ότι δεν παραβιάζεται καθόλου η κυριαρχία της Ελλάδας και επομένως δεν χρειάζεται η πλειο- ψηφία των 3/5 του συνόλου των Βουλευτών.
Εδώ καταφώρως παραβιάζονται και οι τρεις λειτουργίες της κυριαρχίας του κράτους. Η εκτελεστική λειτουργία, η Κυβέρνηση –και η άσκηση κυβερνητικής πολιτικής ανήκει στις βασικές μορφές κυριαρχίες του κράτους που προβλέπεται από ειδικό άρθρο του Συντάγματος– η νομοθετική και η δικαστική λειτουργία. Όλες πα- ραχωρούνται με αυτό το τρίγωνο της υποδούλωσης. Επομένως, ασφαλώς θα έπρεπε να κυρωθούν με τα 3/5 του συνόλου των Βουλευτών. Το ότι προηγήθηκε νόμος με αντιγραφή του περιεχομένου του Μνημονίου, πρωτοφανής καταστρατήγηση του Συντάγματος, αυτό είναι ένα φαινόμενο, για το οποίο θα έπρεπε να θλίβεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι με τις τρεις διεθνείς συμφωνίες, αφενός μεν, δεσμεύτηκε η Ελλάδα διεθνώς απέναντι στα ξένα κράτη, στους δανειστές μας και απέναντι στο ∆ΝΤ και χωρίς την κύρωση. Επιβάλλουμε, όμως, αντισυνταγματικά το περιεχό- μενο των τριών συμβάσεων που περιέχουν όλες αυτές τις περικοπές και τους περιορισμούς της κυριαρχίας μας σε ένα απλό νόμο, για να τον περάσουμε με απλή πλειοψηφία των παρόντων. Αυτό έγινε. Αυτό είναι βαρύτατη και κατάφωρη, κατά τη γνώμη μου, καταστρατήγηση του Συντάγματος, διότι η συζήτηση στην Εθνική Αντιπροσωπεία –αν έχουμε ακόμη λαϊκή αντιπροσωπεία, αν έχουμε αντιπροσωπεία του έθνους– και η αξίωση των 3/5 του συνόλου των Βουλευτών θα φόρτιζε και τον ελληνικό λαό να μάθει τι υπογράψαμε με τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με το ∆ιεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό δεν έγινε. Το περιεχόμενο το πήραμε, το περάσαμε με νόμο, αλλά εκεί που αναλάβαμε τη δέσμευση να έλθουν αύριο να μας κατασχέσουν και τη χώρα μας, αυτό δεν έχει γίνει με τη διαδικασία που προβλέπει το Σύνταγμα. Επομένως αυτό είναι ένα σοβαρό, κατά τη γνώμη μου, ζήτημα συνταγματικότητας.
Το θέμα της παραίτησης από ενστάσεις, το ακούσαμε. Τι να πει κανείς; Παραίτηση από τη λαϊκή κυριαρχία επίσημη! Εγώ νο- μίζω ότι αυτό θίγει βαθύτατες αρχές του δικαίου μας –για να μην πω συγκεκριμένα πράγματα, γιατί είναι πολύ βαριές οι προβλέ- ψεις του ∆ικαίου σε αυτά τα πράγματα– και θα έπρεπε ίσως να απασχολήσει την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Επομένως, είναι ένα ζήτημα σοβαρό, γιατί τέτοια παραίτηση δεν μπορεί να γίνει και όταν μάλιστα δεν έχουμε την κύρωση της Βουλής. Τουλάχιστον για αυτό, θα έπρεπε να είχε περάσει. Γιατί αν είχαμε την κύρωση της Βουλής προηγουμένως, αυτό θα μπορούσε να καλυφθεί με τη φόρμουλα ότι υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 28 του Συντάγματος, που προβλέπει παραχώρηση κυριαρχίας. ∆εν καλύπτεται από το άρθρο 28 του Συντάγματος η δυνατότητα αυτή, να προβαίνει σε κατάσχεση ακόμη και αντικειμένων που εκφράζουν την κυριαρχία του κράτους. Αυτό δεν καλύπτεται. Μόνο αρμοδιότητες προβλέπει να παραχωρούνται. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, θα είχαμε τουλάχιστον ένα πέπλο να σκεπάσουμε αυτή την παραίτηση. Και όμως δεν έγινε. Να δούμε πότε θα γίνει επιτέλους η κύρωση στη Βουλή αυτών των συμβάσεων. Αλλά τους ξένους δεν τους ενδιαφέρει, γιατί έχουν τα δικαιώματα εκ των συμβάσεων. Ο Ελληνικός Λαός δεν τα έχει.
Ο Ν. 3845/2010 –και χαίρομαι που το άκουσα από τον κ. Χρυσόγονο– είναι πράγματι αντισυνταγματικός και ως νόμος- πλαίσιο. Είναι κρίμα που δεν έχει δεχθεί ίσως ακόμη το Συμβούλιο της Επικρατείας να κρίνει και απευθείας νόμο. Αλλά δεν μπορεί να σταθεί με καμία διάταξη, ούτε και με το άρθρο 24 του Συντάγματος.
Φθάνουμε στο ερώτημα που έθεσε και η κ. Σέππαρντ. «Μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς»; Αυτό είναι ένα επικίνδυνο ερώτημα που θέτουμε και οδηγεί στη μοιρολατρία. Βεβαίως και μπορού- σαμε να κάνουμε αλλιώς, βεβαίως και θα μπορούσαμε να είχαμε διαφορετική πολιτική. ∆εν λέω μόνο την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, η οποία και αυτή δεν εξαρτάται μόνο από μας, αλλά μπορούσαμε τα χρήματα αυτά, αντί να προβούμε σε περικοπές των μισθωτών και των συνταξιούχων, δηλαδή της πιο αδύνατης πλευ- ράς του ελληνικού λαού, να τα πάρουμε από άλλες κατηγορίες κερδοφόρων επιχειρήσεων πάνω από ορισμένο επίπεδο κέρδους, για να μη θίξουμε τη φερεγγυότητα του επιχειρηματικού κό- σμου. Και υπήρχαν πολλές δυνατότητες. Μπορούσαμε αμέσως –δεν το κάναμε δυστυχώς– να εισπράξουμε τη φοροδιαφυγή, η οποία από μόνη της κάλυπτε το πρόβλημα. Τίποτα δεν έχουμε κάνει μέχρι σήμερα πάνω σε αυτό τον τομέα, όπως δεν κάναμε τίποτα στον τομέα της διαφθοράς. Η παρανομία αυτή τη στιγμή συνεχίζεται και μάλιστα αυξημένη, διότι κοιτάζουν μήπως διορθωθεί τίποτα. ∆εν θα διορθωθεί τίποτα. Θα τους καθησυχάσουμε, μη φοβούνται. Εδώ δεν καταφέραμε ακόμη να βάλουμε διπλογραφικό σύστημα στα μεγάλα νοσοκομεία, δηλαδή το σύστημα που έχει ο μπακάλης της γειτονιάς. Είχαμε χίλιους τρόπους να παρακάμψουμε το πρόβλημα. Αλλά η πολιτική –όχι μόνο η Ελληνική και η ∆ιεθνής και Ευρωπαϊκή έχει τις ρίζες της και στην Αμερικα- νική ήπειρο, τη Βόρεια Αμερική– είναι πολιτική η οποία πρέπει να πλήττει τα κατώτερα στρώματα. Θα πρέπει να κλείσουμε τις μι- κρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτός είναι ο στόχος. Εγώ δεν θέλω να μπω σε αυτά τα ζητήματα, είναι άλλοι αρμοδιότεροι εμού.
Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι δεν ρωτάμε αν είχαμε άλλη λύση. Είχαμε λύσεις και το λένε καθημερινώς οι έγκριτοι οικονομολόγοι, οι οποίοι συνεχώς πληθαίνουν και λένε ότι είναι λάθος η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Έχουμε τα συγκρι- τικά στοιχεία ότι το ∆ιεθνές Νομισματικό Ταμείο όπου πήγε, βού- λιαξε τη χώρα ακόμη βαθύτερα. Και αυτό δεν το εξηγούμε και παρόλα αυτά πάμε σε αυτή την πολιτική.
Με αυτά τα λόγια θα ήθελα να τονίσω τη σημασία αυτής της προσπάθειας που κάνουμε να δείχνουμε ότι θυμόμαστε ακόμη τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι θυμόμαστε ακόμη την εθνική κυριαρχία. Ευχαριστώ πολύ.
∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΞΙΝΟΣ (Πρόεδρος ∆ΣΑ): Παρακαλώ να έλθει στο Βήμα ο κ. Ηλιόπουλος, ΓενικόςΓραμματέας της Α∆Ε∆Υ.
ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (Γενικός Γραμματέας Α∆Ε∆Υ):
Ξεκινώ με την τελευταία παράγραφο του καθηγητή κ. Κασιμάτη και λέω ότι συμφωνώ και προσυγράφω. Θα ήταν έλλειμμα να μην καταθέσω την αμέριστη υποστήριξή μας και να μη συγ- χαρώ τον Πρόεδρο του ∆ικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Παξινό, λέγοντας ότι, εμείς τουλάχιστον από την πλευρά μας, θα είμαστε μέχρι το τέλος συμπαραστάτες, συναγωνιστές και είμαστε βέβαιοι ότι στο τέλος ο λαός μας θα νικήσει, γιατί ο λαός είναι αυτός που τραβάει αυτά που τραβάει.
Θέλω να πω στην κ. Σέππαρντ –όπου πολύ ωραία και ανά- γλυφα με τη Σωκρατική μαιευτική μέθοδο μας οδήγησε ασφαλώς στην πραγματικότητα– ότι απόλυτα συμφωνούμε και σε αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε όλοι.
Στον κ. Κασιμάτη θα πω ότι δεν θα αποδεχθούμε την έκκληση για σταμάτημα των αγώνων. Αυτός ο λαός έχει το αισθητήριο της αντίστασης και της αντίδρασης, έχει την περηφάνια της καταγωγής του, έχει τη μεγάλη προσφορά στην παγκόσμια κοινωνία –το αναγνωρίζει όλη η ανθρωπότητα– και δεν πρόκειται να ζυγίσει την υποταγή του και το έλλειμμα της ελευθερίας του για το οποιοδήποτε δάνειο. Αν είχε κάνει τέτοιους συμβιβασμούς, να είστε βέβαιοι ότι ακόμη θα ήμασταν κάτω από το ζυγό της τουρκοκρατίας. ∆εν το έχει κάνει, δεν θα το κάνει, θα συνεχίσει τον αγώνα και θα ξεσηκώσουμε και όλη την Ευρώπη σε αυτή την προσπάθεια. ∆εν θα δεχθούμε, σε καμιά περίπτωση, να συμβιβαστούμε με το ξεπούλημα – αυτό που ακούσατε προηγουμένως. Η πατριωτική έκκληση του κ. Μπέη, οφείλω να πω, ξεσήκωσε την ψυχή μου και την καρδιά μου και επαναστάτησαν σε αυτή την προσπάθεια της μείωσης του πατριωτισμού και της εθνικής περη- φάνιας που πρέπει να έχουμε όλοι.
Επίσης, θέλω να συγχαρώ του κ.κ. Χρυσόγονο και Μαριά για την αποκαλυπτική εισηγητική τους παρουσία εδώ και πάνω απ’ όλα να τους πω ότι το δεύτερο σκέλος, το ανατρεπτικό, που είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή για όλους, με εκφράζει απόλυτα και εκφράζει το λαό μας και θα τον εκφράσει μέχρι το τέλος. Θα το ανατρέψουμε, όπως πολύ καλά το είπατε.
Κύριε Χρυσόγονε, δεν ξέρω αν είναι απαραίτητο να μάθει ο Ελληνικός Λαός όλα αυτά που αποκαλύψατε. Αν πράγματι μάθει ο λαός μας αυτές τις συμφωνίες και αυτές τις συνέπειες και την ισοπέδωση που έρχεται, δεν θα μείνει λίθος πάνω σε λίθο. Λέω «δεν ξέρω», βάζω ένα ερωτηματικό, γιατί δεν ξέρω ποιες θα είναι οι συνέπειες, γιατί δεν θα μπορούσε –έτσι εγώ εκτιμώ– ένας Έλληνας πατριώτης, ηγέτης της Ελλάδας να κάνει τέτοιες συμφω- νίες. Ο οποιοσδήποτε θέλει να μας φέρει μοντέλα είτε από τη Σκανδιναβία, είτε από την Αμερική, είτε από οποιαδήποτε χώρα, δεν έχει καμιά σχέση με τον Ελληνισμό, δεν γνωρίζει και δεν ανα- γνωρίζει τη μεγάλη προσφορά σε όλους αυτούς τους λαούς που σήμερα θέλουν να μας επιβάλουν απόψεις.
Η «τρόικα» απαιτεί με αυτή την πολιτική της να εισπράξει,εξυπηρετώντας συμφέροντα δανειστών. ∆υστυχώς και ένα κομμάτι των μεγάλων επιχειρηματιών έχει συμφωνήσει απόλυτα προς αυτή την κατεύθυνση, παρά το ότι βλέπει, όπως πολύ καλά το είπατε, πως αν τώρα είμαστε άσχημα, στα επόμενα δύο, τρία χρόνια τα πράγματα θα είναι πολλαπλάσια χειρότερα. Ταμειακές ανάγκες εξυπηρετούν, για να λειτουργήσουν σε μία χρονική στιγμή και να ανταποκριθούν σε αυτά τα οποία οι κύριοι δανει- στές, τοκογλύφοι, κερδοσκόποι, που κυριαρχούν ακόμη και στην πατρίδα μας, μας έχουν υποχρεώσει να το κάνουμε και δεν βλέ- πουν ότι η Ελληνική Οικονομία καταρρέει –και το βλέπετε όλοι– το ένα μετά το άλλο τα καταστήματα κλείνουν και οι εργαζόμενοι συ- νεχώς αυξάνονται, προσθέτοντας την παρουσία τους στην ανεργία. Η κατάσταση θα χειροτερεύσει πολύ περισσότερο, όταν αυτά που ψηφίστηκαν ακόμη και σήμερα θα μπουν στη διαδικασία της εφαρμογής. Η μείωση των μισθών, η ακρίβεια, η μείωση των συντάξεων, η καινούργια μείωση που έρχεται, η ανατροπή του οικοδομήματος του ασφαλιστικού, που αφορά σχεδόν το σύνολο του Ελληνικού Λαού, εκτός από ελάχιστους, θα δημιουργήσει με- γάλες αναταράξεις.
Και για αυτό που λένε «να μειώσουμε το δημόσιο τομέα», ο κ. Μαριάς είπε: «Μα, γιατί μιλάτε»; Μιλάτε να μην έχουμε εκπαι- δευτικούς για να μη μάθουν γράμματα τα περισσότερα παιδιά του Ελληνικού Λαού; Να μην έχουμε δημόσια νοσοκομεία και για- τρούς, για να δημιουργήσουμε περισσότερα νεκροταφεία; Να μην έχουμε καθαριστές, για να ξεβρωμίζουν τις πόλεις και να γεμί- σουμε αρρώστιες από τις βρωμιές; Να μην έχουμε αστυνομικούς; Είναι 8.000 λιγότεροι και εμείς απαιτούμε από αυτούς τους αν- θρώπους να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα και τα προβλήματα που δυστυχώς έχει γεννήσει αυτή η πόλη και δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε αυτή τη στιγμή στο κέντρο της Αθήνας. Αυτή είναι η αντίληψή τους, πώς θα στύψουν σαν λεμόνι τον Ελληνικό Λαό, αλλά δεν πρόκειται με αυτή την πολιτική να δημιουργήσουν προϋποθέσεις αλλαγής αυτής της αρρωστημένης οικονομικής τους πολιτικής, που μόνο στόχο έχει να τα παίρνουν συνεχώς από το συγκεκριμένο κομμάτι του Ελληνικού Λαού, το πιο αδύνατο.
Για αυτό, κύριε Πρόεδρε, χωρίς καμιά υποχώρηση, συνεχίζουμε μέχρι το τέλος, γιατί τα χαρακτηριστικά είναι και πολιτικά και κοινωνικά και οικονομικά και ο λαός περιμένει τη βοήθειά μας. Η ελπίδα θα πολλαπλασιάσει την παρουσία του κόσμου και η δύναμή της θα είναι καταλυτική προς κάθε κατεύθυνση. Και προφανώς οι νομικοί μας θα είναι αυτοί που θα αναδείξουν και το δρόμο της ∆ικαιοσύνης, η οποία –είμαστε βέβαιοι– θα αποδώσει τα δίκαια στο λαό μας και θα μας απαλλάξει από όλη αυτή την εξάρτηση.
Ευχαριστώ.
∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΞΙΝΟΣ (Πρόεδρος ∆ΣΑ):
Θα δοθεί ο λόγος στον κ. Παναγιώτη Βαβουγιό, Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ∆ημοσίων Υπαλλήλων, που είναι και συνεργάτες σε αυτή την προσπάθεια που κάνουμε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΒΟΥΓΙΟΣ (Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ∆ημοσίων Υπαλλήλων):
Κύριε Πρόεδρε, Κύριοι καθηγητές, Απόψε μου δόθηκε η ευκαιρία να ακούσω πάρα πολλά πράγ-
ματα, τα οποία θα έπρεπε να μάθει όλος ο Ελληνικός Λαός. Αυτές ήταν οι σοφές απόψεις καθηγητών οι οποίοι διέτριψαν πάνω στο Μνημόνιο, το οποίο δημιουργεί μία φοβερή κατάσταση, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για το λαό μας.
Ειδικώς εμείς οι μικροσυνταξιούχοι του ∆ημοσίου –είναι η πιο αδύναμη τάξη, είναι αυτή που υπέστη τα πάνδεινα από αυτό το Μνημόνιο και από το «τσουνάμι» που έπεσε επάνω της– βρισκό- μαστε και με το καινούργιο νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε δυστυχώς χθες, σε μία πολύ άσχημη κατάσταση.
∆εν θα μιλήσω γενικώς. Θα αναφερθώ στο θέμα των άγαμων θυγατέρων, οι οποίες μένουν κυριολεκτικά στο δρόμο, αφού τους δίνουν μία σύνταξη πείνας 360 ευρώ και εφόσον είναι πάνω από 50 ετών. Αυτές που είναι κάτω των 50 ετών, τι θα γίνουν; Θα γίνουν επαίτες, ή θα πηγαίνουν στο φιλόπτωχο ταμείο της ενορίας τους; Αυτά τα πράγματα είναι αποκυήματα μιας Κυβέρνησης, η οποία, δυστυχώς, σήμερα μας σέρνει κάτω από το Μνημόνιο, το οποίο μόνη της ψήφισε και όπως είπαν οι προλαλήσαντες ομιλητές, είναι ό,τι χειρότερο υπήρξε για τη χώρα μας, αφού δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις να καταλάβουν οι ξένοι την κυριαρχία μας. ∆εν θέλω να αναφερθώ σε αυτά τα θέματα, γιατί τα ανέλυσαν πολύ καλά οι καθηγητές.
Θα ήθελα να παρακαλέσω τον Πρόεδρο του ∆ΣΑ και τους κυ- ρίους καθηγητές αυτά που είπαν να γίνουν ένα εγχειρίδιο και εμείς οι συνταξιούχοι θα το κυκλοφορήσουμε σε όλη την Ελλάδα –ανα- λαμβάνουμε αυτή την υποχρέωση– γιατί θα μπορέσει όλος ο Ελληνικός Λαός να μάθει ότι αυτό το τσουνάμι, η λαίλαπα, η καταιγίδα, που μας ήλθε, οφείλεται στην Κυβέρνηση, η οποία σή- μερα μας κυβερνά και για άγνωστους σκοπούς μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση.
Τι να σας πω; Έρχονται στην Ομοσπονδία άνθρωποι και κλαίνε. Θα σας πω ένα παράδειγμα, που το είπα και στη Βουλή. Ήλθε ένας ηλικιωμένος και μου λέει: «Η κόρη μου είναι 58 ετών. ∆εν μπόρεσε να παντρευτεί, δεν μπόρεσε να βρει μία δουλειά. Τι θα γίνει όταν πεθάνω; Η προϋπόθεση για να πάρουν τη σύνταξη του πατέρα τους είναι μέχρι τέλος του 2010. Θα πρέπει να αυτοκτονήσω φέτος, για να μπορέσει η κόρη μου να πάρει τη σύνταξή μου»; Σκεφτείτε σε ποιο σημείο έφθασαν οι άνθρωποι αυτοί. Εκεί τους οδήγησε η Κυβέρνηση με τα μέτρα και με το χθεσινό νόμο που ψήφισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου