Τελικά το να ζεις σε μια μεγάλη πόλη είναι το ίδιο σα να ζεις μέσα στη ζούγκλα με τον Ταρζάν και κάτι παραπάνω... Γιατί το λέω αυτό; Θα καταλάβετε παρακάτω...
Χθες το βράδυ πήγαμε με την καλή μου σε μια παράσταση (Caveman) και επειδή τυχαίνει να είναι σχετικά κοντά το θέατρο που το έπαιζε, είπαμε να μην πάρουμε κάποιο μεταφορικό μέσο και έτσι κάναμε και βόλτα μέχρι εκεί... (είναι αδύνατον πλέον να κυκλοφορίσεις στο κέντρο της Θεσσαλονίκης οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και να θελήσεις να βρεις και πάρκιγκ...).
Ως εδώ όλα καλά. Φτάσαμε κανονικά, κερδίζοντας περίπου 3 τέταρτα της ώρας που θα τα σπαταλούσαμε ψάχνοντας παρκάρισμα.... Είδαμε την παράσταση που ήταν υπέροχη και ξεκινήσαμε για το κέντρο της πόλης πάλι, σιγά σιγά από το πεζοδρόμιο..
Σε κάποια στιγμή απέναντι από το αρχαιολογικό μουσείο (Θεσσαλονίκη) αναγκαστήκαμε να προχωράμε μέσα στο δρόμο αφού το πεζοδρόμιο ήταν κατακλεισμένο με αυτοκίνητα!!! Κορναρίσματα αρκετά κι αυτό γιατί τα διερχόμενα αυτοκίνητα περνούσαν ξυστά από μας....
Νευρίασα αρκετά με την κατάσταση αυτή και αποφάσησα να πάρω την τροχαία να μου πουν τί συμβαίνει και αφήνουν όλα εκείνα τα αυτοκίνητα σε όλη την έκταση του πεζοδρομίου (τουλάχιστον 40 αυτοκίνητα)... Φτάνοντας όμως στο σπίτι δεν το έκανα γιατί η απαντήσεις που θα έπαιρνα θα ήταν για εκπομπή του Λαζόπουλου... οπότε κάθισα και έγραψα αυτές τις αράδες εδώ στο blog μου....
Είμαι σίγουρος πως όλοι μας περάσαμε παρόμοιες καταστάσεις και δεν το συνεχίσαμε γιατί η φθορά είναι το σίγουρο παρά οτι θα βρείς κάποια λύση δικαίωσης στην άνομη και άναρχη ελληνική πραγματικότητα.....
Ελπίζω ακόμη σε μια εποχή που δεν θα χρειάζεται να διεκδικείς το δίκιο σου.... αλλά απ΄οτι βλέπω απέχουμε δισεκατομύρια έτη φωτός ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου